Lieselotte Klop-Hendrikx is projectleider bij Utrechtzorg. In haar column 'Verander mét de zorgprofessional en niet voor de zorgprofessional!' deelt ze haar gedachten over regionale samenwerking.

Tekorten

Sinds 2007 ben ik werkzaam in de zorg. Nee, niet als zorgprofessional, maar als ja, hoe zal ik dit eens zeggen Instroomprofessional? Recruiter? Probleemoplosser? Manager? Strateeg? Verbinder? Creatieveling? Ondernemer? Van alles wat, ofwel meer een generalist die kan bijdragen aan het anders kijken naar het verminderen van de tekorten in de zorg.

De afgelopen 3,5 jaar ben ik goed aan mijn trekken gekomen bij het UMC Utrecht. Waar er jarenlang geen probleem was om de juiste mensen aan te trekken en te behouden, kreeg ook het UMC Utrecht hier mee te maken. Zeker toen natuurlijk het coronatijdperk in 2020 aanbrak. Op maandag 16 maart zouden we een geweldige meet & greet hebben bij de Christelijke Hogeschool Ede. Samen met verpleegkundigen zouden we naar Ede gaan om laatstejaars studenten een inkijkje te geven in het UMC Utrecht. Op woensdag 11 maart kreeg ik een telefoontje: ‘Jij woont toch in Breda?’. ‘Ja, dat klopt. Dan mag ik maandag niet komen he?’. ‘Nee, want Minister Rutte heeft besloten dat Brabanders hun provincie niet uit mogen’. We dachten toen nog dat het event wel door kon gaan, maar helaas in een snel tempo was het alle hens aan dek.

Langetermijnvisie

Door lokaal (binnen een organisatie) en regionaal met elkaar samen te werken, zijn we samen sterk. Dat is niet nieuw, maar blijft soms wel spannend. Want kostbare tijd investeren in hoe we personeel kunnen ‘delen’, voelt voor een teamleider die iedere dag geconfronteerd wordt met gaten in de roosters als de achterdeur openzetten. Dus is het onwijs belangrijk om inzicht te geven in dat deze manier van samenwerken echt leidt tot verbetering. Verbetering die misschien niet direct voelbaar is binnen het team, maar wellicht wel op de afdeling of binnen de divisie of binnen de organisatie of voor de regio of sector. Want uiteindelijk is iedere medewerker die niet uitstroomt er eentje minder die vervangen hoeft te worden. En is het er eentje meer met een nieuw of aangepast toekomstperspectief.

Gezamenlijke veranderkracht

Vanuit mijn werkplek bij Utrechtzorg wil ik graag bijdragen aan regionale samenwerking. Ik ben er van overtuigd dat een deel van de oplossing echt hierin zit. Waarom? Omdat iedere zorgprofessional eigen wensen, mogelijkheden en kansen heeft die niet altijd vervulbaar zijn binnen de huidige afdeling of organisatie. Het gesprek voeren hierover vraagt veranderkracht van iedereen. Het durven bespreekbaar maken wat je mist of moeilijk vindt. Het onderkennen dat iets niet nu kan, maar mogelijk wel in de toekomst. Zowel medewerkers als organisaties kunnen hierbij geholpen worden. En ik wil vanuit mijn rol binnen Utrechtzorg hieraan bijdragen.

Ik roep dan ook iedere bestuurder op om de ‘operatie’ te betrekken bij dit proces. Plannen die aan de bestuurstafel worden gemaakt, moeten niet over maar mét de medewerkers worden gemaakt om zo vanuit ieder perspectief samen de stap naar regionaal samenwerken te maken.

Vraag je je af hoe? Graag vertel ik je hier later meer over!