Het verhaal van: Jan, welkomstbegeleider

25 oktober 2018

Raak geïnspireerd door het verhaal van Jan: welkomstbegeleider bij De Bilthuysen.

Welkomstbegeleider

Jan heeft een unieke plek binnen De Bilthuysen – welkomstbegeleider. “Mijn werk bestaat uit het begeleiden van nieuwe collega’s in de eerste periode dat zij bij ons komen werken. Ik maak ze wegwijs, vertel hoe de organisatie in elkaar zit”, vertelt Jan. Dit is aanvullend op de reguliere introductiedagen. “Wanneer iemand hier voor het eerst komt, sta ik klaar met een bloemetje. Ik vertel hoe alles hier werkt, van roostersysteem tot intranet. Mensen moeten zich prettig en gewenst voelen hier.”

Opa van de klas

De functie van welkomstbegeleider bestaat sinds eind 2017, maar Jan is al langer bekend binnen De Bilthuysen. “Ik ben hier 8 jaar geleden begonnen. Ze zochten een VIG’er. En toen had ik zoiets van… ‘VIG’er? Nouja, ik weet niet wat het is, maar het lijkt me wel leuk’. Het was in ieder geval iets in de zorg. Dat was best komisch, haha! Uiteindelijk heb ik hier een opleiding tot helpende gevolgd. Ik was met mijn 62 jaar de opa van de klas. Je bent nooit te oud om te leren, dat heb ik wel gemerkt!”, vertelt Jan enthousiast.

“Ik ben al wat ouder, en mijn teammanager vroeg me na wat lichamelijke ongemakken of ik niet beter wat minder kon gaan werken. Ze vonden vast dat ik teveel zuchtte ofzo”, grapt Jan. “Toen ben ik op de linnenkamer op een andere locatie gaan werken, maar omdat ik ook nog af en toe in de zorg werkte werd dat me teveel. Op een dag hebben ze me gevraagd of ik welkomstbegeleider wilde worden. Dat bestond nog niet, maar de omschrijving klonk me als muziek in de oren. En toen ben ik gestart”.

Laagdrempelig en eerlijk

Jan begeleidt de nieuwe medewerkers van zijn afdeling in hun eerste periode op het werk, maar ook daarna blijft hij aanspreekpunt en vraagbaak. “De afdeling heeft ook een coach, maar als iemand ergens mee zit kan dat voor sommige mensen net een stap te ver zijn. Ik werk zo laagdrempelig mogelijk en sta tussen de zorgverleners en de coach in. En als we dan even samen gaan zitten en bespreken wat er aan de hand is, lucht dat vaak al op. We komen er altijd wel uit. Mensen mogen altijd eerlijk zijn bij mij. Dat ben ik ook altijd tegen hen”.

Bovendien houdt Jan als welkomstbegeleider een voortgangsgesprek na 6 weken. “Samen kijken we wat er leeft, en of ze het naar hun zin hebben. En als dat niet zo is, dan doen we er wat aan. Het is fijn dat ik direct kan inspringen wanneer er iets is”. Wanneer er geen nieuwe collega’s om in te werken zijn en geen vragen zijn, helpt Jan mee in de dagelijkse zorg. “Ik kan altijd wel ergens bijspringen of een klusje doen. En wanneer ik daar toch aan het helpen ben, maak ik meteen even een praatje met de nieuwe collega’s en kijk ik hoe het met ze gaat”.

Een Jan in elke organisatie

Het enthousiasme van Jan werkt aanstekelijk. Zijn passie voor het welzijn van ‘zijn’ mensen – collega’s én bewoners – is duidelijk. Tijdens de korte rondleiding die Jan trots door één van de woningen geeft blijkt ook hoezeer hij gewaardeerd wordt. Hij kent iedereen bij naam en is een graag geziene gast. “Eigenlijk moet elke organisatie een Jan hebben”, vertelt zijn collega Liselotte. “Jan zorgt ervoor dat medewerkers hier graag willen blijven. We merken dat er sinds Jan is gestart minder mensen vertrekken. En tegelijkertijd is het prachtig hoe ook Jan zelf is behouden. Het werk op twee afdelingen werd voor hem te zwaar, maar nu vervult hij vanuit deze functie een ontzettend belangrijke rol. Jans ervaring, levenskennis en enthousiasme zijn onmisbaar geworden”.

Jan beaamt dit. “Ik voel me betrokken bij de organisatie. Voor mij is het echt een droombaan. En andere organisaties mogen me altijd bellen met vragen hoor”. En iets zachter voegt hij er met pretogen aan toe: “En als ze meer bieden…”. Jan barst in lachen uit. “Ho Jan!”, roept zijn collega. “We kunnen jou echt niet kwijt!”. “Ik ga hier ook niet weg hoor”, vertelt Jan geruststellend. Gelukkig maar – voor zijn collega’s is Jan zijn gewicht waard in goud. En misschien zelfs nog wel een beetje extra.

Volgende maand leest u het verhaal van: Esther, deelnemer aan het junior-seniortraject bij het St. Antonius Ziekenhuis. Heeft uw organisatie ook een inspirerend verhaal om te delen? Laat het ons weten!